K

K6

Procesor produkcji firmy AMD. Odpowiednik intelowskiego Pentium MMX, ale za znacznie niższą cenę. Pracuje z częstotliwością taktowania od 166 do 300 MHz i wymaga gniazda Socket 7.

KABEL IDE

Kabel służący do łączenia dysków twardych i napędów optycznych z kontrolerem na płycie głównej. Kabel IDE może się różnić fizyczną budową w zależności od tego, czy łączy urządzenia wykonane w standardzie Ultra DMA/33, czy Ultra DMA/66 i szybsze. Według specyfikacji długość kabla IDE nie powinna przekroczyć 46 cm.

KABEL KONCENTRYCZNY

Kabel o okrągłym przekroju składający się z wewnętrznej, izolowanej żyły oraz otaczającego ją metalowego oplotu - tzw. ekranu. Całość jest osłonięta rurką z miękkiego tworzywa sztucznego. Kabel koncentryczny jest wykorzystywany nie tylko w sieciach komputerowych, ale także np. w instalacjach antenowych do radia i telewizora, jak również w instalacjach telewizji kablowych. Typowy kabel koncentryczny ma oporność 50 omów i umożliwia przesyłanie danych z szybkością transmisji 10 Mbps.

KABEL NULL-MODEM

Specjalnie przerobiony kabel szeregowy, który umożliwia połączenie dwóch komputerów, dzięki czemu możliwe jest przesyłanie pomiędzy nimi danych, a więc np. granie w gry komputerowe. Nazwa kabla wzięła się stąd, że to połączenie odbywa się bez pośrednictwa modemu (ang. null oznacza tutaj brak).

KABEL RÓWNOLEGŁY

Kabel łączący port równoległy komputera z urządzeniem zewnętrznym (najczęściej drukarką). W użyciu są również nazwy: kabel LPT i kabel drukarkowy.

KABEL SZEREGOWY

Kabel łączący port szeregowy komputera z urządzeniem zewnętrznym (np. modemem, myszą). W użyciu jest również nazwa kabel RS-232.

KALIBRACJA

Dostosowanie czułości urządzenia do konkretnego programu. Najczęściej kalibruje się dżojstiki, chociaż termin ten stosuje się także do drukarek atramentowych i skanerów. W wypadku dżojstików proces kalibracji polega na ustawieniu punktów o maksymalnych wychyleniach na dżojstiku oraz wskazaniu położenia zero (brak wychylenia drążka sterującego). Oprócz takiej programowej kalibracji wiele modeli dżojstików ma na brzegu lub pod spodem obudowy pokrętło umożliwiające dodatkową korekcję kalibracji.

KANDELA (CD)

Jednostka światłości (jaskrawości światła). Im większa wartość światłości (w kandelach), tym jaśniejsze światło. Aby porównać natężenie światła różnych monitorów, dzieli się zmierzoną wartość w kandelach przez powierzchnię ekranu (wynik otrzymamy w kandelach na metr kwadratowy: Cd/m2).

KARTA CHIPOWA

Plastikowa karta z wbudowanym mikroprocesorem. Może być używana np. jako elektroniczny identyfikator. Obecnie karty chipowe są już powszechnie stosowane, np. jako karty telefoniczne lub bilety okresowe komunikacji miejskiej.

KARTA GRAFICZNA

Karta rozszerzeń, która odpowiada w komputerze za obraz wyświetlany przez monitor. Karty graficzne różnią się szybkością pracy, wielkością pamięci RAM, wyświetlaną rozdzielczością obrazu, liczbą dostępnych kolorów (głębią kolorów) oraz częstotliwością odświeżania obrazu. Najnowsze karty graficzne wyposażane są w akceleratory 3D.

KARTA DŹWIĘKOWA

Karta rozszerzeń pozwalająca na odgrywanie oraz nagrywanie na komputerze dźwięku w formie plików muzycznych. Karty muzyczne umożliwiają także podłączenie do nich komputerowych głośników, wzmacniacza, mikrofonu. Praktycznie wszystkie karty wyposażone są w game port, do którego można także podłączyć urządzenia MIDI. Zwana również kartą dźwiękową. Ang. sound card.

KARTA PAMIĘCI

Moduł pamięci typu flash, zamknięty w niewielkich rozmiarów plastikowej obudowie. Pamięć typu flash opracowana została w 1980 r. przez firmę Toshiba. Jej główną cechą jest to, że zapisane dane nie są tracone po odłączeniu pamięci od zasilania. Karty pamięci znalazły szerokie zastosowanie w komputerach przenośnych, osobistych organizerach, odtwarzaczach MP3, aparatach cyfrowych, kamerach wideo czy elektronicznych instrumentach muzycznych. Używane obecnie karty pamięci to: CompactFlash, MemoryStick, Microdrive, Multimedia Card, SecureDigital, SmartMedia, xD-Picture Card.

KARTA PCMCIA

Karta o wymiarach 85 na 54 milimetry, która jest wykorzystywana do rozbudowywania funkcjonalności komputerów przenośnych. Jest ona odpowiednikiem karty rozszerzeń w komputerach stacjonarnych. Karty PCMCIA różnią się od siebie grubością. Karty oznaczane Type I mają 3,3 mm grubości i zwykle są to karty pamięci. Type II ma 5,5 mm grubości i najczęściej są to modemy, faksmodemy lub karty sieciowe. Type III (10,5 mm) mieszczą w sobie dyski twarde. Montaż karty odpowiedniego typu jest możliwy tylko wtedy, gdy komputer przenośny wyposażono w gniazdo PCMCIA, które akceptuje dany typ kart. Nazywana również kartą PC.

KARTA ROZSZERZEŃ

Układ elektroniczny na płytce, który zwiększa możliwości komputera. Charakterystyczną cechą karty rozszerzeń jest rodzaj złącza, które pasuje do odpowiedniego gniazda rozszerzeń w komputerze. Typowe karty rozszerzeń to karta graficzna, karta sieciowa, karta muzyczna, modem wewnętrzny. Odmianą kart rozszerzeń przeznaczoną do komputerów przenośnych są karty PC.

KARTA TELEWIZYJNA

Karta rozszerzeń, dzięki której na ekranie monitora można oglądać program telewizyjny. Większość kart telewizyjnych umożliwia także podłączenie odtwarzacza wideo lub kamery. Standardem stała się również wbudowana telegazeta, tuner radiowy oraz możliwość zdalnego sterowania tunerem za pomocą pilota.